In ons vorige gesprek hebben we teruggekeken naar het verleden van RoboJob, en hoe alles ooit begon. We hebben ook stilgestaan bij de mijlpalen van RoboJob en de hordes die we hebben moeten nemen om te komen waar we vandaag staan. Vandaag ziet de wereld er heel anders uit dan 20 jaar geleden.
Helmut: “Inderdaad. Vroeger was het bij wijze van spreken mijn buurman die de concurrent was: toeleveranciers in België of eventueel in de buurlanden. Vandaag bevinden we ons in een mondiale markt met concurrenten van over de ganse wereld. Toch zijn er ook zaken die nog altijd hetzelfde zijn: jammer genoeg is het nog steeds erg moeilijk om operatoren te vinden. Ik zou zelfs durven zeggen dat het nog een pak moeilijker geworden is. Ook de markttarieven voor CNC-werk zijn nog steeds geplafonneerd, terwijl de loonkosten steeds blijven stijgen: de laatste jaren zelfs met 15% op nagenoeg 2 jaar. Die uitdagingen zijn overal hetzelfde in West-Europa en Noord-Amerika.
Maar laat ons ook stilstaan bij positieve trends. Verduurzaming is er zo één. Het Westen heeft ingezien dat we heel afhankelijk zijn van de globale economie, en dat het strategisch niet zo verstandig is om technologie over te dragen naar lageloonlanden. In bepaalde sectoren zien we dat ‘Reshoring’ volop aan de gang is. In de Verenigde Staten werd de ‘Inflation Act’ ingevoerd, en die werkt als een katalysator om bepaalde industrieën terug te halen.
Ik geloof dat in bepaalde geïndustrialiseerde landen de industrie en de productie effectief zal terugkomen: Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland en hopelijk ook België. Deze landen zijn erg afhankelijk van de industrie, zeker wanneer je kijkt naar hun bijdrage aan het BNP. Zij ‘moeten’ simpelweg reshoren. En dan is automatisering uiteraard broodnodig om de loonkloof te overbruggen, de industriële output te verhogen en als onderdeel van een structurele oplossing om de vergrijzing het hoofd te bieden en de pensioenen betaalbaar te houden.
Niet te vergeten: dankzij automatisering en digitalisering maken we onze industrie opnieuw aantrekkelijk voor onze werknemers. We slagen erin om een veel betere ‘work/life balance’ te creëren. Persoonlijk vind ik dat nog steeds de belangrijkste troef van automatisering: we hebben nu voor het eerst de kans om de ‘race to the bottom’ stop te zetten en om te keren. Dankzij automatisering en digitalisering maken we onze bedrijven opnieuw aantrekkelijk voor jonge mensen.”
Wetende wat je nu weet: hoe zou je de zaken aanpakken als verantwoordelijke van een verspanend bedrijf of afdeling ?
Helmut: “Het antwoord zal je wellicht niet verbazen: volop investeren, in Automatisering in de eerste plaats en daarnaast ook in Digitalisering. Voor digitalisering heb je tijd EN middelen nodig, voor automatisering alleen middelen. Eénmaal je de stap naar automatisering hebt gezet, zal je merken dat deze tijd creëert binnen je bedrijf. Je neemt immers de repetitieve taken over van je personeel, waardoor werknemers de vrijgekomen tijd kunnen aanwenden om te werken aan creatieve processen, waaronder ook digitalisering.
Vaak is een verspanend bedrijf of afdeling erg afhankelijk van een beperkt aantal mensen binnen het bedrijf. Een goeie draaier of een ervaren frezer zijn cruciaal: haal je die mensen weg, dan is er een probleem. Door de steeds stijgende druk op deze mensen geraken ervaren werknemers uitgeput. Het nochtans fantastische beroep blijkt niet meer aantrekkelijk voor jongeren, de kennis van de ervaren medewerkers wordt niet of onvoldoende doorgegeven en dat is niet alleen nefast voor het bedrijf maar ook spijtig vanuit het standpunt van welvaartscreatie.
Er bestaan vandaag heel veel mogelijkheden om die cruciale kennis binnen een bedrijf te borgen: CAD/CAM-systemen met ‘feature recognition’ en bewerkingsstrategieën, gereedschapsbeheer met beproefde verspaningsparameters, noem maar op. Dat is procesdigitalisering binnen een verspanend bedrijf. De kennis wordt op een structurele wijze geborgd waardoor ze overdraagbaar is. Echter dient er wel eerst tijd te worden gecreëerd bij de mensen om mee te werken aan die noodzakelijke digitalisering. Automatisering maakt dat mogelijk.
Bovendien zorgt laagdrempelige automatisering onmiddellijk voor een sterk verhoogde factureerbare output per gepresteerd manuur.
Ik zou zeggen: het is al lang niet meer de vraag ‘of’ men moet automatiseren en digitaliseren, maar ‘hoe’.”
Dat brengt me naadloos bij de volgende vraag. Er is wel een heel groot verschil in het aanbod: bij automatisering bestaan er ‘instapproducten’ zoals Coby, maar ook ‘alleskunners’ zoals een Tower. Hoe begin je daar nu aan als bedrijf zonder enige kennis van automatisering?
Helmut: “Voor bedrijven die nog niet geautomatiseerd zijn, is de boodschap: begin laagdrempelig. Een RoboJob Turn- of Mill-Assist bijvoorbeeld leer je aan in enkele uren, en betaalt zichzelf terug op enkele maanden tot maximaal enkele jaren. Deze producten gaan minstens 15 jaar mee. En ze behouden ook hun waarde, waardoor een dergelijke investering een ‘no brainer’ is.
Kijk bij de keuze voor automatisering vooral naar het gebruiksgemak voor je operatoren: zij zijn immers degenen die ermee aan de slag moeten. Stel jezelf ook de vraag: hoe makkelijk is het voor mijn mensen om met automatisering te werken? Als het te moeilijk is, dan is automatisering geen hulp maar een extra last. Is een automatisering echt makkelijk in te stellen, dan mag je niet twijfelen.
Eenvoudig te bedienen automatisering dus, die zich snel terugverdient en niet aan waarde verliest. Als je daar vandaag mee start, heb je over enkele jaren al meer ervaring en nieuwe inzichten. Op dat moment kan je eventueel naar een ‘high end’ automatisering kijken, die meer mogelijkheden biedt maar ook complexer is.
Als je automatiseert, moet je je processen goed onder controle krijgen. Dat is een leerproces: begin dus laagdrempelig.”
Gaat het aanbod in automatisering nog fel veranderen in de toekomst?
Helmut: “Wat zijn de fysieke taken die geautomatiseerd kunnen worden bij een verspanende activiteit ? Dat zijn de interne logistiek, de machinevoorbereiding met gereedschappen en opspanmiddelen, de manipulatie van werkstukken, en de kwaliteitscontrole. Daarmee heb ik alles opgenoemd wat er aan fysieke handelingen plaatsvindt. Dat is volgens mij alles wat er geautomatiseerd kan worden. Daar ligt dan ook onze focus.”
Is er überhaupt nog een toekomst voor toeleveranciers zonder automatisering?
Helmut: “Ik denk eerlijk gezegd: in het Westen niet. Tenzij men enkel prototypes maakt, maar ook zij gaan steeds meer onder druk komen te staan van geautomatiseerde bedrijven.
Industrie 4.0 verwijst naar de vierde industriële revolutie en die is zich aan het voltrekken. Na de jaren waarin Industrie 4.0 een ‘buzzword’ was net zoals het ’Internet of things’ zie je dat nu kristalliseren in haar eindbestemming: de sterk geautomatiseerde werkvoorbereiding, de sterk geautomatiseerde administratie maar ook naar daar waar de factureerbare uren worden gecreëerd door de sterk geautomatiseerde werkvloer. Die evolutie is ingezet en dat gaat niet meer worden stopgezet of teruggedraaid.
Om je bedrijf structureel flexibel te maken, met veel minder stress kunnen inspelen op de sterke schommelingen van een moderne Supply Chain, de nationale- en internationale concurrentie het hoofd te bieden, je werkomgeving aantrekkelijker te maken, en de ‘race to the bottom’ te keren dien je in nu te automatiseren. Het niet doen is ook een duidelijke keuze die bij iedere dag uitstel meer geld kost dan het wel te doen.
Vandaag bevinden we ons in een onzekere markt, met inflatie die nog steeds hoog is, hoge rentevoeten, onrustige geopolitieke omstandigheden, een krimpende economie. Is dit wel het moment om te investeren in automatisering?
Helmut: “Absoluut. Meer dan ooit zelfs. Persoonlijk zou ik eerder in de automatisering van bestaande machines gaan investeren dan in nieuwe machines. Die investering betaalt zich immers snel terug, en zo maak je weer middelen vrij om je machinepark te vernieuwen of om een volgende stap te zetten in automatisering.
Met een krimpende economie heb je misschien wat te veel personeel. Als je nu automatiseert, kan je deze periode gebruiken om je personeel met automatisering vertrouwd te maken. Dan ben je tegen het eind van de recessie klaar om te schakelen voor de volgende golf van de Supply Chain die er zit aan te komen. Wapen je nu dus al voor de toekomst van je bedrijf.”
Je benadert stilletjes aan de pensioengerechtigde leeftijd. Welke rol blijf jij spelen bij RoboJob?
Helmut: “Ik ga altijd met RoboJob verbonden blijven, maar eerder in een adviserende rol. Mijn passie zit nog steeds bij productontwikkeling, en daar haal ik nog steeds enorm veel plezier uit. Dat ga ik blijven doen.
Maar ik besef natuurlijk dat een pensioen uiteindelijk onvermijdelijk is. Daarom zie ik het als mijn taak om mezelf zoveel mogelijk misbaar te maken binnen het bedrijf. Mijn drie zonen werken allemaal al meer dan 10 jaar bij RoboJob, en zij worden ondersteund door een goede mix van jong talent en meer ervaren werknemers. De toekomst van RoboJob is in goede handen.”
Heb je nog een doel of droom die je nog bij RoboJob wilt verwezenlijken vooraleer je met pensioen gaat?
Helmut: “We zijn met een nieuw concept bezig dat ik heel graag nog wil afronden. Het is een nieuw product dat binnen enkele weken wordt voorgesteld op de Grand Opening van het nieuwe hoofdkantoor. Ik ben er enorm fier op, en kijk ernaar uit om het te presenteren aan onze klanten en partners.”